Poezia: Gjenerali me shajak

Në dhjetot të vitit 1924, duke luftuar kundër  forcave mercenare që vinin nga Jugosllavia e kishin hyrë në Dibër me synim që të përmbysnin qëverinë e Tiranës, vritet në luftime të ashpra Sufë Xhelili dhe plagoset Elez Isufi, që do të vdesë pas dy javësh në Lisivale ( Palaman të Sllovës ) ku qëndroi ditët e fundit për të mbarur mortën e nipit të tij. I plagosur ai përcillet nga luftëtarët e Ujëmujës me një vig përmes rrugës së gjatë këmbësore për të shkuar fillimish në Sllatinë e më pas në Lisivalle.

Ç’është ky vig përmes karvanit,

Një mijë burra i shkojnë përbri?!

Ai qëndron si shkëmb majë shkëmbit

Në çdo plagë tridhjetë trimëri.

Dynden kullat anë për anë:

- Kush po vjen kështu prej lufte

Porsi dhëndërr me danamë

Me bajrak e krisma pushke?!

Ç’është ky varg i gjatë, i zi,

Midis resh e bubullimash?!

- Jo, s’ka vdekur, por rri shtrirë

Ky vigan në shtrat martinash!

Syri i shkrep dritë e stuhi

Me barot plagët i mbushi,

Thërrasin mallet për t’ju pri:

“ Jo, nuk vdes Elez Isufi “!

- Kush është vrarë, medet për ne!

Dalin nënat në çardak.

- As është vrarë e as nuk vritet

Gjenerali me shajak.

- Çou, Elez, - thërrasin mallet

“ Besë-a-besë “ përmbi urdi!

Herë me mbret e herë me kralët

Për vatan e për liri!

                                                                                                                 Nga Naim Plaku

ELEZ ISUFI- FUQI, BESË, SHPËTIM DHE SHPRESË PËR KOMBIN

                                                                                                Tiranë, nëntor 2012

Të dashur lexues,

Të dashur miq e dashamirës, shqiptarë të nderuar, ngado që jeni;

Dashamirës, përkrahës dhe përhapës të së vërtetës së historike;

Dibranë të nderuar;

Të nderuar gazetarë, punëtorë të medias së folur e të shkruar!

Në pragun e 100-vjetorit të shpalljeës së Pavarësisë, sipas porosisë nga qeveria, që të shkruhet e vërteta e historike, mendoj se për Luftën e Dibrës 1912-1921, që është një faqe shumë e lavdishme e kësaj historie dhe për heronjtë e këtyre ngjarjeve të mëdha,  nuk po tregohet vemendja dhe vlerësimi i merituar. Ndaj po i  drejtohem opinionit shoqëror me këtë shkrim në formën e një promemorie për një ndër udhëheqësit më popullor, siç është Elez Isufi, i cili ka mbetur në vlerësimin e gjertanishëm qeveritar  në shkallët e një të medaljeje  për veprimtari patriotike. Duke e krahasuar kontributin e tij madhor për çeshtjen kombëtare dhe veçanërisht rolin e tij në shpalljen dhe mbrojtjen e Pavarësisë duke dhënë dhe jetën për të, mendojmë se është një harresë (ose sajesë) që duhet riparuar sa më parë për t’i dhënë vendin që meriton këtij burri të nderuar në panteonin e lavdisë.

Lutemi shprehni mendimin tuaj!

Jeni të mirëpritur dhe të vlerësuar!  

Faleminderit!

Me shumë dashuri e repekt:

                                                                          Naim Plaku

NAIM  PLAKU

     ELEZ ISUFI- FUQI, BESË, SHPËTIM DHE SHPRESË PËR  KOMBIN

          Në analet e historisë sonë kombëtare, nga kohërat më të lashta e gjer tek më të rejat, Dibra ka qenë kurdoherë e pranishme dhe ka pasur peshë të rëndësishme, shpesh dhe përcaktuese, në lëvizjet tona kombëtare për liri dhe pavarësi, duke u dhënë këtyre  pasazheve dhe peisazheve pikante ngjyrën e gjakut të kulluar të lirisë.